رفیق پرویز واعظ زاده مرجانی نمونه عالی در بکار برد مارکسیسم-لنینیسم-اندیشه مائوتسه دون و دشمن آشتی ناپذیر رویزیونیسم معاصر بود. او بطور مستمر به انتقاد و طرد رویزیونیسم بعنوان انحراف عمده در جنبش کارگری و کمونیستی بین‌المللی و ملی میپرداخت و روی اصول شکست ناپذیر مارکسیسم – لنینیسم – اندیشه مائوتسه دون، پا فشاری میکرد. او عمیقا اعتقاد داشت باید برای مبارزه موثرتر علیه رویزیونیسم معاصر و بخاطر پیشبرد موثرتر امر انقلاب، علیه هر گونه روحیه‌ی تقلید و نسخه برداری از تجارب کشورهای دیگر و هر گونه بر خورد دگماتیستی به تئوری عام، به مبارزه برخاست. او روی این نقطه نظر سازمان تا آخر پافشاری کرد: با موضع، نقطه نظر و اسلوب مارکسیستی به تحقیق و بررسی از وضع اقتصادی – اجتماعی طبقات در جامعه‌ی ایران پرداخت، تجارب گذشته را جمع بندی نمود و از جنبش‌های توده‌ای کنونی شناخت عمیق بدست آورد. او روی این اصل که خط مشی صحیح سیاسی در جریان پراتیک پرولتاریا و توده های خلق طی یک پروسه‌ی نسبتا طولانی همراه با پیشبرد صحیح مبارزه، میان دو خط مشی بدست میآید، پافشاری میکرد. او هیچگاه از تکرار این مطلب خسته نشد که قدرت واقعی مارکسیسم در تلفیق آن با شرایط مشخص انقلاب ایران نهفته است.
(از اعلامیه ی سازمان انقلابی حزب توده ایران به مناسبت جان باختن رفیق پرویز واعظ زاده مرجانی – دیماه ١٣٥٥
افتخار ابدی به رفقای جان باخته:
رفیق پرویز واعظ زاده مرجانی
شکوه طوافچیان
وفا جاسمی