دولت رئیسی که در آغاز کار ادعای جراحی اقتصادی را با بوق وکُرنا سربام بلند کرد، با برداشتن نرخ دلار ۴۲۰۰ تومانی بر حجم نقدینگی افزود و آهنگ تورم را شدت بخشید و عملن درمانده و هیچگونه راه حلی برای حل مشکلات عظیم جامعه ندارد بگذارید به عمده ترین مشکلات اشاره ای کنیم:
یک – شکاف طبقاتی همچنان در حال گسترش است: میلیون‌ها انسان بیکار، بی خانمان، گرسنه، بدون امکانات بهداشتی و … این لشکر میلیونی ده ها عارضه اجتماعی، فرهنگی دیگر را با خود همراه دارد. جامعه بیمار کنونی ایران را به فروپاشی کامل سوق میدهد. هچگونه نشانه ای از طرف نظام برای جلوگیری از سقوط شتابان جامعه در این زمینه دیده نمی شود. همه شواهد نشان میدهد که تنها انقلاب است که با شرکت وسیعترین توده ها می تواند راه حل باشد.
دو- تورم سرسام آورو پائین رفتن دائمی قدرت خرید حقوق و مزد بگیران و بازنشستگان جامعه را به هرج ومرجی سوق داده که کل تولید کنندگان اطمینان به وضع معیشتی حداقل خود ندارند. این فاکتور اقتصادی در کلیه فعالیت های اقتصاد تاثیر گذار است
سه – بحران عمیق محیط زیست است. کمبود آب ،فرسایش خاک، نابودی هر روز بیشتر مناطق جنگلی، آلودگی هوا شهرهای ایران را به یکی از سرزمین های آسیب پذیر کره زمین تبدیل کرده است. نه تنها نظام هیچگونه برنامه ای برای حل این مشکلات ندارد بلکه با ادامه خصوصی سازی معادن و کارخانه ها ویران گری محیط زیست را سرعت می بخشد.
چهار – رشد دائمی بازنشستگان وناتوانایی نظام حاکم در حل بحران کنونی بازنشستگان که در این سال ها یکی از معترضان دائمی کف خیایبان ها بودند. با پائین رفتن آهنگ بارداری پیشبینی بحران بازهم عمیق تری جامعه را تهدید می کند.
پنج – فرسودگي زيرساخت ها و نبود امکانات مالی به دلایل غارتگری ها و فساد بانکی و اداری، برای نوسازی زمینه را بیش از پیش برای سقوط کامل فراهم می کند.
شش – تحريم ها و تشديد نااطمینانی ها در اقتصاد کشور خصوصاً در حوزه صادرات نفت که یکی از منابع مهم در آمد دولت را تشکیل میدهد
هفت – کسری بودجه دولتی و گرایش چاپ اسکناس بدون پشتوانه رشد اقتصادی نه تنها به شتاب تورم می افزاید ارزش ریال را با سرعت در برابر ارز های دیگر پائین می آورد ودر چنین شرایطی محیط فعالیت های اقتصادی را برای سرمایه گذاری و توسعه نامساعد ساخته است.
وده ها فاکتور نامساعد انباشته شده دیگر شرایطی را بوجود آورده که بهیچوجه با دستگاه سراپا فاسد اداری واقتصاد رانتی مافیایی مشتی کوچک خودی های انحصار طلب نمی توان از جلو پا بر داشت. خیزش های دایمی توده ها که کارد به استخوانشان رسیده درست ناشی ازاین وضع اقتصادی و اجتماعی جامعه است این نکاتی را که می بینید از لابلای روزنامه های خود رژیم در آمده و حرف کارشناسان داخل نظام است.
هیچ راهی کم خرج تر،آسان تر و موثرتر از انقلاب کردن برای رهایی از مشکلات نیست. طبقه حاکم و نمایندگان آنها در راس حکومت تا آخر عمرشان به این حقایق اعتراف نمی کنند و به آسانی تسلیم نمی شوند. پس باید برای انقلاب کردن آماده شد، هرچه زودتر بهتر چون بخشی دیگر از بورژوازی برای ادامه حفظ نظام سرمایه داری در پی جا به جایی است. بر ماست که متحد ومتشکل شویم و برای پیروزی انقلابی اجتماعی با شرکت ستمدیدگان واستمار شوندگان مبارزه کنیم.