اسفند پنجاه وهشت سازمان انقلابی حزب توده ایران در سنگلج تهران برای اولین بار پس از سال ها
فعالیت مخفی، میتینگ عمومی برای معرفی خود برگزار می کند. رفیق علی صادقی بعنوان سخنران این گرد همایی انتخاب شده است و هواداران سازمان با شور وشوقی در روزهای اولیه پس از انقلاب بهمن که بنام بهار آزادی سکه خورد، بیانیه دعوت به این میتینگ را در جنوب تهران، در مناطق کارگری وفقیر نشین پخش می کنند. خانواده های رفقای جان باخته سازمان انقلابی در دوره دیکتاتوری محمد رضا شاه شرکت می کنند، یاران خارجی سازمان و دوستداران کنفدراسیون جهانی دانشجویان ومحصلین ایرانی حضور دارند. آنها آمده بودند تا ثمره فعالیت های سالیان دراز پشتیبانی از مبارزات مردم ایران را از نزدیک مشاهده کنند. سر وقت، یکی از رفقا بالای سکوی موقتی که از قبل توسط کارگروه تدارکاتی آماده شده بود میرود و هدف برگزاری میتینگ را که درمورد عملکرد سازمان انقلابی بود اعلام می کند. او قبل از واگذاری سکوب به رفیق دکتر صادقی چنین بیان می کند: دکتر علی صادقی از بنیانگذاران سازمان انقلابی، سخنران روز است تا مسیر پر پیچ وخم مبارزه ای که این سازمان در این دو دهه علیه رژیم سرمایه داری شاه واربابان امپریالیستی آن به پیش برده را تشریح کند. او پس از سال ها زندان، با شکسته شدن درهای زندان های شاهنشاهی از طریق انقلاب، همانند بیش از هزار زندانی دیگر، مورد استقبال رفقا ودوستانش قرارگرفته است. او هنوز چند جمله ای بیش نگفته که گروهی با پرچم های سیاه الله اکبر خمینی رهبرجمعیت را دور میزدند به این قصد که میتینگ را برهم زنند. این اوباشان رذیلانه فحاشی نیز می کردند. اغتشاشی برپا و دراین میان زهرا خانم این گروه حزب الهی را هدایت می کرد. زنی که رو به زنان بی حجاب که در میتینگ شرکت کرده بودند شعار “یا روسری یا توسری ” را در پیشاپیش صفوف گروه اخلا لگر می داد و این آغازی شد از حرکت زن ستیزی روحانیت به قدرت رسیده که همچنان تا به امروز ادامه دارد.
تو گویی از پیش تدارک دیده بودند، زیرا که به ناگاه سروکله دسته مسلح کمیته پیدا شد و دست در دست هم برای برهم زدن میتینگ دست به کار شدند . گارد محافظ رفیق علی صادقی، توانستند بلاخره او را از چنگال این اوباشان نجات دهند. اما پس از ساعتی در گیری اعضای مسلح کمیته سه نفر از رفقای ما را دستگیر کردند و با خود بردند. این شد آغازی از تجاوز رژیم تازه به قدرت رسیده علیه آزادی بیان و آزادی تشکیلات که خمینی به دروغ قول آنرا داده بود.
رفیق علی صادقی در تمام طول مبارزه سیاسی خود و از همان دوران نو جوانی بصورت تشکیلاتی فعالیت سیاسی خود را تداوم بخشیده بود و اکنون پس ازآزادی از زندان از همان آغازبرای وحدت تشکل های کمونیستی دست بکارشد ه بود.تجربه زندان و همکاری ونزدیکی او با دیگر نیروهای کمونیستی در زندان، او را در این امر مصمم کرده بود او به اینکه چاره رنجبران وحدت و تشکیلات است اعتقادی مبرم داشت. او در عین حال، در دوره همکاری اش با “نشریه توده ” توانسته بود تاریخ جنبشهای اولیه کارگری وکمونیستی ایران و حزب توده را به نگارش درآورد. به درستی او وظیفه مرکزی خود را کوشش در جهت وحدت کمونیست ها قرار داد و سازمان انقلابی در مدتی کوتاه با شرکت چند تشکل دیگر، کمیته وحدتی را سازمان داد و بالاخره پس ا ز یکسا ل تبادل نظر، بصورت تشکلی همراه وهمسو توانستند براساس اصول مارکسیست- لنینیست – اندیشه مائوتسه دون وبرنامه یکی شوند و حزب رنجبران ایران را در طی کنگره ای در تهران بنیاد گذارند. این اولین وتا بحال آخرین موفقیتی است که کمونیست های ایران توانسته اند روند تدارکی وحدت را به نتیجه رسانند وتشکیلات یکدست خود را از این طریق با نفی دیالکتیکی خود بوجود آورند. زحمات رفیق صادقی در چنین موفقیتی نقش مهمی داشته است، تجربه ای که امروزبا پراکندگی تشکل های موجود می تواند بکار گرفته شود.
علاوه براین او جزو اولین کادر های حزب بود که در کنگره دوم حزب رنجبران که در سال ۱۳۶۳ که در کردستان تشکیل شد در مورد نقشه عقب نشینی کادرهای لورفته و انتقال آنان به منطقه کردستان نقش فعالی داشت وباردیگر به عضویت دفتر سیاسی حزب انتخاب شد.
بیش از یک دهه سازماندهی در کردستان، بافروکشی جنبش و گسترش پراکندگی حزب نا چار به ترک منطقه کردستان شد و برای ادامه کار، مرکزیت خود رابه خارج از کشورانتقال داد.
او به مدت سه دهه همچنان پرچم حزب رنجبران ایران را بر افراشته نگهداشت و در بروز کردن برنامه وخط مشی حزب دراین سه دهه با خلاقیت وزحمات شبانه روزی توانست در تداوم بخشیدن به فعالیت حزب رنجبران موفق شود، چنانکه این تشکیلات هم اکنون همچنان قدم های استوار خود رابا موفقیت روز افزون ادامه می دهد.
یاد رفیق صادقی عزیز را گرامی می داریم !