بیش از صد سال است طبقه کارگر ایران بعنوان یک بدیل طبقاتی، اجتماعی، فرهنگی در برابر طبقه سرمایه دارکه قدرت سیاسی را با دیکتاتوری خشن مشتی کوچک و فاسد اعمال می کند و امروز جامعه را به لبه پرتگاه کشانده است، برای تغییری بنیادی وریشه ای، جامعه ای پیشرفته ودر خدمت اکثریت عظیم مردم ایران مبارزه می کند. حاصل این مبارزه تاریخی که مسیر سخت، بغرنج و طولانی ای را طی کرده است، جنبش عظیم، توده ای و سراسری است که امروز داخل وخارج ایران را فرا گرفته است وآشکارا اعلام می کند:
نه شاه میخواهد نه رهبر، نظامی را طلب می کند که زنان ومردان در آن برابرند، دموکراسی کارگری شورایی در آن برقراراست، ستم ملی ودینی ومذهبی بر چیده شده و تولید جامعه در خدمت به معیشت، بهداشت، آموزش، محیط زیست وشادی ورفاه مردم است.
رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی با عملکرد خود به ناتوانی وفروماندگی رسیده است و به دلیل نبود آلترناتیو متشکل و سازمانیافته طبقه کارگر، کماکان علیرغم خواست اکثریت عظیم مردم که نه تنها دیگر آنرا نمی خواهند بلکه مصممند تا حد رودرویی قهر آمیزوپاسخ مشت دربرابر مشت، آنرا سرنگون کنند، کماکان به اریکه قدرت تکیه زده است.
برای پاسخ به تاریخ زنان ومردان چپ وکمونیست جوان که پای درعملند یک وظیفه مبرم و ضروری را از میان هزاران کار در پیش رودارند: یکی شوند، نکات مشترک را از اصول گرفته تا برنامه که طبق خصوصیات جامعه چند ملیتی، تاریخی وشرایط امروز است، جستجو کنند و مانیفست حزب کمونیست به روز شده را بعنوان آلترناتیو برای پیروزی انقلاب اجتماعی، به میان توده ها برند.
حزب رنجبران ایران که خود را جزوی از طبقه کارگر، برای انجام وظیفه تاریخی طبقه کارگر بدور از هرگونه فرقه گرایی وبرخوردی سکتاریستی، بدور از هرگونه ایسم گرایی با پافشاری روی کمونیسم بعنوان علم و تئوری راهنمای عمل، علمی که جوهرش در تلفیق به شرایط مشخص است برای انجام چنین وظیفه مشترکی با تمام نیرو تلاش می کند.
تنها پاسخ درست به چه باید کرد امروز
یکی شدن همه گرایش های طرفدار طبقه کارگر براساس اصول وبرنامه ای مشترک، طبق شرایط انقلاب ایران است.
حزب رنجبران ایران
آبان ۱۴۰۱