ما کارگران در چند دهه گذشته بی وقفه برای کسب خواسته ها و مطالبات خود اعتراض، اعتصاب و تجمع سازمان داده ایم و جنگیده ایم.
ما کارگران برای ایجاد تشکل های مستقل خود مبارزه کرده و موفقیت هایی بدست آورده ایم. کارگران بابت ایجاد تشکل یابی هزینه داده اند، والبته این روند با زندانی کردن کارگران وفعالین کارگری همچنان ادامه دارد، اما هیچگاه طبقه حاکمه و صاحبان سرمایه موفق نشده اند که کارگران را به سکوت بکشانند .
بیشمارانی از کارگران، دانش آموزان، دانشجویان، خبرنگاران، معلمان، بازنشستگان، زنان، جوانان و … در زندانها اسیر و در شرایط سختی قرار دارند.
تشکل های معلمان و بازنشستگان و دیگر تشکلهای اجتماعی همراه با تشکل های کارگری کماکان برای تامین معیشت و داشتن زندگی انسانی و شایسته، کاهش ساعت کار، دسترسی به تحصیل و آموزش رایگان، بهداشت و درمان رایگان، امنیت شغلی، تامین مسکن مناسب و داشتن بیمه های تامین اجتماعی، آزادی بیان و اندیشه، آزادی تجمع، تشکل، تحزب و اعتصاب مبارزه می کنند و همچنین خواستار آزادی تمامی جوانان، زنان و مردان، کارگر، معلمان، دانشجویان و دیگر زندانیان سیاسی هستند که در جریان اعتراضات سراسری جاری، بازداشت و زندانی شده اند.
کارگران خواهان برابری و دسترسی به تمامی نعمات مادی و معنوی تولید شده در تمامی شئونات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و اجتماعی فرهنگی برای تمامی احاد و ملیت ها و اقلیت های مذهبی و جنسیتی هستند؛ کارگران علیه هر گونه ستم، تبعیض، استثمار و نابرابری بوده و خواهان برابری جنسیتی و انتخابی بودن پوشش میباشند.
هر روز مطالبات و خواسته های کارگران در زمینه های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی وسیعتر میشود.
در این ارتباط ما شاهد اعتراضات سراسری هستیم که نشان می دهد، زنان، بیکاران، دانشجویان، دانش آموزان، کارگران، رانندگان، معلمان، پرستاران، زحمتکشان، فرودستان و دیگر اقشار مزد بگیر جامعه، دیگر تحمل شرایط کنونی را ندارند.
اگرچه جواب خواست و مطالبات تاکنونی اعتراض کنندگان به شرایط موجود از سوی حاکمان خشونت افسارگسیخته بوده است و جانهای عزیز بیشماری گرفته شده است، هزاران نفر انسان مبارز و آزادیخواه دستگیر و بازداشت شده اند و مورد انواع اذیت و آزار قرار گرفته اند و صد ها سر و بدن با باتوم، گاز اشک آور، گلوله های جنگی و ساچمه ای سوراخ سوراخ شده اند، اما ما شاهد آن هستیم که کماکان معترضین در کف خیابان مصمم تر از همیشه مبارزات و اعتراضات خود را ادامه می دهند.
تغییرات بنیادی و اساسی در شرایط حاضر نیاز به مبارزات متشکل و سازمانیافته تردارد.
ایجاد تشکل های خود ساخته کارگران و دیگر بخشهای اجتماعی ضروری و امر عاجلی است تا بتوان تشکل های سراسری را متحدانه ایجاد نمود.
کارگران نیاز به تشکل های پایه ای و ادامه دار در محیط کار را دارند تا بتوانند به خواسته ها و مطالبات خود دست یابند. خواست کارگران، خواست اکثریت احاد مردم است.
ما توده های ستم دیده نیاز به رهبر، شخصیت ها و نخبگان و افراد خود خوانده و بالاسر نداریم.
دوران رهبر سازی و شخصیت تراشی برای کارگران و مردم ستم دیده به پایان رسیده است. تمام افراد، شخصیت ها، سازمان و احزاب، در داخل و در خارج کشور بدانند که نقشه های آنها برای حاکم شدن بر سرنوشت ما و به دست گرفتن قدرت، خیالی است که شتر در خواب می بیند!
میلیون ها کارگر در بخش های مختلف اداری، تولیدی صنعتی، خدماتی، درمانی، آموزشی و… هم اکنون مشغول به کار هستند و تمام تولیدات مادی و معنوی حاصل کار آنهاست، پس اگر اینچنین است چه نیازی به آقا بالا سر است؟
ستمگر خوب و بد ندارد، استاد دانشگاه یا پرفسور باشد و یا شش کلاس سواد، کراواتی باشد یا یقه آخوندی، ما مخالف تمام ستم ها هستیم، دوران ارباب رعیتی به پایان رسیده است.
میلیون ها انسان متشکل در تشکل های محیط کار و زندگی می توانند برای سرنوشت خود تصمیم بگیرند و بر اساس منافع عمومی و اکثریت افراد جامعه، آزادی را همراه با زندگی شایسته و پر از رفاه تامین کنند.
باید زنجیرها را بشکنیم و در مقابل زور و اجحافات حاکمان و سران ریزو درشت، با قدرت بایستیم.
منافع ما کارگران و مزد بگیران و تمامی توده های تحت ستم که اکثریت جامعه را تشکیل می دهیم را هیچ نیرو و قهرمانی، جز خودمان نمی تواند تامین نماید.
ما کارگران باید از پراکندگی جلوگیری کنیم و متحدانه، قوی و یکپارچه برای جدال های طبقاتی فشرده تر شویم.
نگذاریم که دستهای سیاه پشت پرده، آینده ما و فرزندان مان را تحت عناوین پرطمطراق و با وعده های پوچ و توخالی دوباره به تباهی بکشانند.
شرط پیروزی ما اتحاد، همبستگی ، متشکل شدن و سازماندهی است، سازماندهی!
#نان_کار_آزادی
#شادی_رفاه_آبادی
#نابود_باد_استثمار_و_کار_مزدی