مبارزه بی وقفه زنان در سراسر جهان سیمای کاملاً نوینی به مبارزه طبقه کارگر و دیگر جنبش های توده‌ای و اجتماعی داده است.
امروز دیگر برای سازمان دهندگان هر حرکت اجتماعی مسجل است که بدون شرکت زنان که نیمی بیشتر از جهانند، رسیدن به هدف ناممکن است.
کلیه نیروهای حاکم طبقاتی مسلط بر جهان در این تاریخ کهن مبارزه طبقاتی، برده داران؛ اربابان ستمگر رعیت‌کُش و در چند قرن گذشته صاحبان سرمایه، زنان را دومین جنس، نیمه عقل و ناتوان به حساب آورده‌اند و تا امروز با تمام دستاوردهای عظیم علمی بشریت هنوز عقاید ضد زن حتا در پیشرفته‌ترین جوامع موجود است. اما همچنان که نظام سرمایه‌داری بدست خود گورکنان‌اش را لاجرم خلق می کند، زنان که بعنوان بردگان دوران مدرنیزه به صحنه تولید کشانده شدند، جنبش نوینی از کارگران زن را بنیاد کردند. هشتم مارس را زنان کارگر بنا نهادند تا هر ساله ترازنامه‌ای را در مبارزه سخت و طولانی به جهانیان عرضه دارند که در این نبردهای پی در پی چگونه دشمنان را به عقب رانده‌اند و پیروزی‌ها را چگونه تحکیم کرده‌اند.
در ترازنامه امسال زنان جهان باید از مقاومت و ایستادگی زنان افغانستانی سخن گفت که در برابر نیروهای ارتجاعی طالبان بر خاستند و جای خالی یک جنبش همگانی مترقی را پر کردند. امپریالیسم آمریکا با تسلیم شدن کامل در برابر ارتجاع طالبان بنا بر ماهیتش زنان افغانستان را قربانی کرد. این درس بزرگی شد که بار دیگر جنبش زنان به درستی جمعبندی کنند که در دوران کنونی تاریخی، آزادی زنان با جنبش رهائیبخش کل ستمدیدگان و استثمار شوندگان گره ناگسستنی خورده است. پشتیبانی از جنبش مقاومت زنان افغانستان امروز به یکی از وظایف مبرم کل جنبش‌های مترقی و کارگری جهان تبدیل شده است.
در جبهه داخلی ایران زنان سال پر از مقاومت و مبارزه را در کارنامه خود دارند. درخشنده‌ترین این نبردهای پی در پی شرکت آنها در مبارزات اعتصابی و خیابانی بود. هر جا اعتراض واعتصابی بود زنان همراه مردان در پیشاپیش صفوف حرکت می کردند. از جنبش کشاورزان اصفهان گرفته تا جنبش معلمان و بازنشستگان. توانایی و از خود گذشتگی زنان ایران در جبهه مبارزه با کوید ۱۹ چنان چشمگیر است که رژیم زن ستیز جمهوری اسلامی هم مجبور به عقب نشینی شده است. زنان زندانی، مادران شجاع جانباختگان و خاوران، همچنان نیروی مقاومت و مبارزه را با تمام فشارهای امنیتی در جبهه مبارزه با زندان، شکنجه و اعدام سازمان میدهند. چه گفته راستینی است که هر کجا ستم است مقاومت هم موجود است. فرایند جنبش کارگری و دیگر جنبش‌های اجتماعی ایران در حال حاضر بستگی به جنبش زنان دارد. بدون جنبش توده‌ای وسیع زنان حرف زدن از پیروزی انقلابی ریشه‌ای، براندازی نظام سرمایه‌داری کنونی و جایگزینی‌اش با نظامی بدست اکثریت عظیم ستمدیدگان و استثمار شدگان و برای آنها یعنی نظام سوسیالیستی، پوچ و بی معناست.
روز مقاومت و مبارزه جهان، هشتم مارس را به روز همبستگی بازهم بیشتر نیروهای کارگری و جنبش‌های توده‌ای سراسری در ایران تبدیل کنیم.
حزب رنجبران ایران