نزدیک به 260 روز از زندانی شدن توماج صالحی خواننده رپ معترض که هنرش را در خدمت ستمدیدگان و تحقیر شده گان و استثمار شده گان جامعه قرار داده و صدایش، صدای فریاد معترضین علیه نظام سرکوبگر و انسان کش حاکم است میگذرد. در این مبارزه توماج صالحی تنها نیست، هزاران زندانی سیاسی ،معترض، شکنجه شده ، همراه او در سیاهچال های رژیم اسلامی در قهر بی حقوق زندگی را طی می کنند.
زندگی پربار اجتماعی بدون حضور هنرمندانی چون توماج و شجاعتش در زمینه فرهنگی کمبودهای جدی را به دنبال می کشد. امروز که نه نهادهای سیاسی و صنفی آزاد و فراگیر در جامعه وجود دارد و نه تشکلات مستقل آزاد، نویسندگان ، هنرمندان و روشنفکران جامعه پرچم این کمبود ها را با کارهای خود در عرصه آگاهی رسانی اجتماعی حمل می کنند.
امروز جامعه بحران زده ما که هر روز بین حاکمین و توده های مردم فاصله بیشتر و مبارزه شدت فزاینده ای دارد، نقشی را که روشنفکران و فعالین جنبش های اجتماعی و هنرمندان دارند بیش از پیش آشکار شده است و همراه با آن تیغ جلادان حاکم هر چه بیشتر بر گلوی آنان فشار می آورد. جامعه ای که از جنبش های سال 96 و 98 و 1401 عبور کرده است دیگر بی تفاوتی سیاسی از سلبریتی های خود را نمی پذیرد .
اما جامعه فقط به ازادی توماج صالحی بسنده نکرده و خواهان آزادی بدون قید و شرط همه زندانیان سیاسی و توقف اعدام و شکنجه است. برای رسیدن به این خواست به زیر کشیدن بختکی به نام رژیم جمهوری اسلامی از بالای جامعه و تغییر آن به رژیمی که بطور مستقیم اکثریت توده ها در قدرت و کنترل آن نقش داشته باشند ، از الزامات اولیه است.
* به سوی مبارزه متحد علیه اعدام و شکنجه
* به سوی ایجاد نهادینه کردن تشکلات مستقل صنفی سیاسی در ایران
پیش به سوی سرنگونی رژیم جنایتکار اسلامی در ایران
حزب رنجبران ایران